مراکش کشوری زیبا و دیدنی می باشد که مکان های گردشگری متعددی دارد؛ از بازارهای فیز برای خرید گرفته تا کوه توبکال (Jebel Toubkal) برای صعود، همه را می توانید در کشور زیبای مراکش پیدا کنید. در این مطلب 7 مکان دیدنی در مراکش را به شما معرفی می کنیم که هنوز توریست های زیادی از بودن چنین جاهایی اطلاع ندارند.
ویرانه های رومی لیکسوس که در لیست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده اند، از آثار باستانی کمتر شناخته شده مراکش هستند. ویرانه های رومی را می توانید در 5 کیلومتری ساحل Larache پیدا کنید. ویرانه های لیکسوس یکی از قدیمی ترین مکان های مسکونی در مراکش است که زمانی توسط Phoenicians ها و کارتاگینایی ها (Carthaginians) اشغال گردید. در این ویرانه ها می توانید به خوبی ساکنین رومی لیکسوس را در حین کار کردن در کارخانه های بسته بندی نمک یا در حال پرستش و عبادت در معبد متروکه یا مبارزه در آمفی تئاتر شهر، تصور کنید.
اکثر تورهای سازمان یافته در مراکش روی پیاده روی در کوههای اطلس واقع در جنوب مرکل متمرکز هستند. بنابراین اگر می خواهید (به معنای واقعی کلمه) از مسیر پیروزی عبور کنید باید به ساغرو سفر کنید. کوه ساغرو با وجود دره های خشک و کوههای اتشفشانی به جای قله های پوشیده از برف، جای بسیار متفاوت و دیدنی می باشد. درحالیکه برای سفر به چندین شهر از پیش تعیین شده می توان راهنماهای زیادی را استخدام کرد، در کوه ساغرو گردشگری رونق چندانی ندارد. برای رفتن به کوه ساغرو سه روز پیاده روی لازم است، چون مسیر سخت و دشواری را پیش رو دارید؛ ولی در عوض مناظر و چشم اندازهایی که می بینید بسیار جذاب و چشم نوازند. در این جا همچنین می توانید چادر های سیاه و سفید قبایل عشایر محلی را ببینید که در دل کوه، اقامت دارند.
مولای ادریس یکی دیگر از جاذبه های توریستی مراکش است. به تازگی و کمی بیش از یک دهه است که غیر مسلمانان ها و توریست های خارجی کمی که از این شهر مقدس در نزدیکی شهر مکنس، دیدن می کنند و می توانند شب را نیز در اینجا سپری نمایند. مولای ادریس در دامنه های بدون پوشش گیاهی کوه زرهون واقع شده است. اصلی ترین جاذبه مولای ادریس، مقبره خود مولای ادریس واقع در تپه خیبر (hillside Khiber) می باشد. در غیر این صورت مولای ادریس چیز دیگری برای عرضه کردن ندارد.
N2 منطقه ای در مراکش می باشد که دسترسی به آن از شهر بزرگی مثل مراکش دشوار است، به همین دلیل توریست های کمی از آن دیدن می کنند. منطقه N2 همچنین منطقه ای می باشد که تا حدی از لحاظ تاریخی خارج از کنترل دولت مراکش بوده و یک اقتصاد محلی مستقل دارد. عقل سلیم حکم می کند که برای دیدن این منطقه حتما با راننده ای که با مسیر آشنایی دارد همراه شوید. منظره هایی که در بین مسیر می بینید مناظر بسیار زیبایی از مزارع زیتون، جنگل درختان بلوط و سدر می باشد. مسیری که برای رسیدن به N2 در پیش دارید یک مسیر 200 کیلومتری است که در طول آن می توانید چشم اندازهای بی نظیری را مخصوصا در حین رفتن به سمت ساحل ببینید.
مسلما در مراکش رفتن به جایی مثل شهری که قبلا مستعمره اسپانیا بود یعنی سیدی ایفنی، بهترین جا برای فرار از شلوغی و پناه بردن به سکوت و آرامش است. سیدی افنی (Sidi Ifni) به جزیره قناری خیلی نزدیک است. مشخصه اصلی سیدی اینفی هنر معماری آن است که شبیه معماری کازابلانکا می باشد ولی نسبت به کازابلانکا توریست های کمتری از این شهر واقع در جنوب مراکش دیدن می کنند. شهر دارای ساختمان های دوره استعماری بسیار زیبا و جذابی می باشد که بسیار دیدنی هستند. در هنر معماری ساختمان های سیدی که در زیر تابش خورشید به رنگ کرم کم رنگ در می آیند، از نوارهای آبی و نقوش گلدار زیاد استفاده شده است. حتی در مسجد این شهر هم می توانید معماری عجیب و فوق العاده این منطقه را مشاهده کنید که شما را به تحسین وا می دارد. بعد از قدم زدن در شهر برای خوردن غذا می توانید به بازار ساحلی شهر یا ساحل لگزیرا (Legzira) بروید و انواع ماهی های تازه از جمله ماهی مرکب را در رستوران های سنگی به رنگ نارنجی سوخته، سفارش دهید.
در هیچ کجای مراکش جایی دور افتاده تر از شهر فیگوئیک وجود ندارد که به سختی می توان رد پای توریست ها را در آنجا پیدا کرد. این شهر دور افتاده را می توانید با طی مسافت 380 کیلومتری از نزدیک ترین نقطه به آن یعنی الرشیدا (Er Rachidia) و اوجدا (Oujda) پیدا کنید. شهر فیگوئیک در مرز مراکش با کشور الجزایر واقع شده است. البته این مرز از سال 1994 بسته شده است. در سفر هشت ساعته به فیگوئیک از یک چشم انداز بی نظیر از کوههای قرمز و بیابان سنگی عبور می کنید و در نهایت به جایی می رسید که ظاهرا زمان در آن متوقف شده است. از کوچه های طویل و آجری شهر می توانید سرازیر شوید و در زیر سایه درختان نخل استراحت کنید و سپس به نقطه ای برسید که حتی از دید رادارها هم کاملا خارج شده است!
اکثر توریست های خارجی اغلب در حین سفر با اتوبوس از کوههای بخش میانی مراکش و در سفر طولانی از فیز به مراکش، حتما از پنجره اتوبوس این روستای زیبا را دیده اند و نظرشان به سمت آن جلب شده است. این روستای زیبا مردم بسیار خونگرم و مهربانی دارد. در بی هلیل خانه هایی به رنگ صورتی و زرد را می بینید که اکثرشان روی تپه قرار دارند. این خانه های غار مانند اغلب تنگ و سرد هستند، اما خانواده های بربر ساکن آنها مردمی بسیار مهمان نواز هستند که هیچوقت آنها را فراموش نخواهید کرد. مهمان نوازی بربرها افسانه ای است و هر کسی که از این خانه های تروگلودیت دیدن کند، به زودی خود را می بیند که در سالن خانه در داخل پتو نشسته است و صاحب خانه از او با پنکیک هایی به نام msammen و چای داغ نعنایی پذیرایی می کند.
