تفلیس شهری دیدنی با جاذبه های گردشگری متعدد است که توامان هم جاذبه های گردشگری تاریخی و قدیمی دارد و هم دیدنی های مدرن و جدید! لحظه آخری در این مطلب تعدادی از بهترین بناهای مدرن تفلیس را معرفی کرده است؛ پس تا انتها با ما همراه باشید.
تفلیس؛ پایتخت گرجستان از شهرهای دائما در حال پیشرفت و تغییر است و یکی از ویژگی های بارز آن، سبک های معماری دیدنی اش است که به شدت با هم در تضاد هستند. در ناحیه قدیمی شهر، آبانوتوبانی، هنوز خانه ها سنگ و آجری هستند، در حالیکه نشانه هایی از دوره اتحاد جماهیر شوروی سابق را هم می توانید در اینجا در ساختمان 18 طبقه دفتر مرکزی بانک گرجستان مشاهده کنید یا در جای دیگری از آن سازه فوق مدرن پل صلح را نظاره گر باشید که در تضاد کامل با سایر قسمتهای آبانوتوبانی است! مجاورت اماکن قدیم و جدید در تفلیس بدون توجه به اینکه چه سبکی را ترجیح می دهید، موقعیت مناسبی برای دیدن مناظر خارق العاده بوجود آورده است. پس با ما همراه باشید تا با این سازه های برجسته و مدرن در تفلیس بیشتر آشنا شوید.
ساختمان هتل ماریوت تفلیس اولین سازه برجسته در این شهر زیبا می باشد که قصد معرفی آن را داریم. هتل ماریوت تفلیس یکی از شعبات مجموعه هتل های زنجیره ای ماریوت است که در خیابان معروف راستاولی واقع شده است. هتل لوکس و مجلل ماریوت بیشتر به خاطر اینکه محل اقامت میخاییل آرامیانتس، یک فرد بانفوذ در نفت ارمنستان، سرمایه دار، کارخانه دار و خیر و بشر دوست بوده، یک هتل معروف و شناخته شده در گرجستان به حساب می آید. ساخت این سازه در سال 1911 طبق نقشه معمار روسی، الکساندر اوزروف، که سابقا در تفلیس زندگی می کرد، شروع شد و توسط معمار ارمنی، گابریل تر- میخلوف در سال 1915 خاتمه یافت. ساختمان هتل ماریوت تفلیس به سبک معماری دوره رنسانس- باروک در 5 طبقه ساخته شده است و هنوز در بیرون و داخل آن معماری قدیمی بنا به همان شکل نگهداشته شده است.
سازه بعدی شاخص در تفلیس، ساختمان اپرای ملی تفلیس است که بیش از 165 سال قدمت دارد. زیربنای سازه ای که به تئاتر کاروانسرایی معروف است و گنجایش 800 تماشاچی را دارد توسط آجودان ژنرال، پرنس میخاییل وورونتسوف، نایب السلطنه قفقاز، پایه گذاری شد. ساخت ساختمان خانه اپرای تفلیس تحت نظارت یک معمار ایتالیایی و در طول مدت زمان چهار سال انجام گرفت.
در سال 1851، اولین تئاتر اپرای خارج از قفقاز با حضور نخبگان و بزرگان تفلیس با افتتاحیه ای باشکوه، به اجرا در آمد. طراحی داخل خانه اپرای تفلیس به سبک مراکشی بوده و یکی از زیباترین، جالب ترین و باشکوه ترین ساختمان های تئاتر در تفلیس و حتی منطقه است. جالب است بدانید که نویسنده مشهور فرانسوی الکساندر دوما بعد از سفر خود به تفلیس و تماشای خانه اپرا در سال 1858 در یکی از کتابهای خود فصل کاملی را به توصیف زیبایی های اپرای تفلیس اختصاص داد. از زمان افتتاح خانه اپرای تفلیس گروههای معروف اپرا و باله سرتاسر دنیا شامل گروه ایتالیایی به رهبری فرانسیسکو آسنجو باربیری و کمپانی باله سن پترزبورگ در اینجا اجرا داشته اند.
در سال 1874 خانه اپرای تفلیس در اثر آتش سوزی ویران شد، ولی به جای آن یک خانه اپرای جدید در سال 1896 ساخته شد. ویکتور یوهان گوتب شرودر، یک معمار صاحب سبک آلمانی خانه اپرای جدید تفلیس را به سبک نئو- موریش ساخت. علیرغم دکور و سبک شرقی خانه اپرا، ترکیب کلی، سالن اصلی و سرسرای آن به سبک اروپایی طراحی شده است. در سالهای اخیر خانه اپرای ملی تفلیس تحت مرمت و نوسازی های عمده ای قرار گرفت تاجاییکه همه چیز آن با ساختاری پیشرفته مدرنیزه شد.
بنای جذاب و دیدنی بعدی، ساختمان مجلس تفلیس است. آنچه در حال حاضر مجلس تفلیس نامیده می شود، نتیجه نوسازی و مرمت یک ساختمان قرن نوزدهمی به نام اداره پلیس شهر تفلیس است. ساختمان اصلی در دهه 1830 تحت نظر امپراتور روسیه ساخته شد ولی بارها مورد بازسازی قرار گرفت و در 200 سال گذشته مردم شهر تفلیس نماهای مختلفی از این ساختمان را دیده اند. تا سال 1879 از این ساختمان به عنوان کنسولگری پلیس و اداره پلیس استفاده می شد. در سال 1878 مسابقه ای برای تغییر مدل ساختمان و تبدیل آن به شهرداری برگزار شد که معمار پائول استرن، برنده این پروژه شد. معماری داخلی بنا به سبک نئو- موریش طراحی شده است که بعد از اتمام این ساختمان به یک سبک محبوب معماری در تفلیس تبدیل شد. در سال 1910 به ساختمان مجلس تفلیس یک برج اضافه شد و در سال 1912 برای گسترش ساختمان بخش هایی به آن اضافه شد.
ساختمان هتل بیتمور تفلیس یکی دیگر از بناها با معماری برجسته در پایتخت گرجستان است. این بنا که قبلا ساختمان IMELI نام داشت در خیابان راستاولی واقع شده است و نمونه ای از معماری سوسیالیست کلاسیک می باشد که در فاصله سال های 1934 و 1938 با طراحی معمار اهل شوروی الکسی ژوزف ساخته شد. این ساختمان در واقع شعبه تفلیس انیستیتوی (موسسه) مارکس- انجلز- لنین بوده است. این نام در واقع ورژن گرجی انیستیتوی روسی با سر واژه IMELI می باشد که حتی بعد از فروپاشی شوروی هم رونق داشته است.
در طراحی ژوزف جزئیات سبک کانستراکتیویسم و سوسیالیست کلاسیک به شکل ظریفی ارائه شده است. در طراحی داخلی و خارجی بنا عمدتا از فلز و چوب و همینطور سنگ های مختلف طبیعی گرجی و سنگ مرمر، استفاده شده است. در سال 1986 این ساختمان در فهرست میراث معماری گرجستان قرار گرفت. بعد از فروپاشی شوروی، IMELI تبدیل به موسسات دولتی مختلف شامل پارلمان گرجستان، دادگستری گرجستان و دفتر مرکزی کمسیون انتخابات شد. همچنین اولین قانون اساسی گرجستان بعد از فروپاشی شوروی در 25 آگوست 1995 در اینجا نوشته و تصویب شد. در حال حاضر این ساختمان قدیمی به هتل 5 ستاره بیتمور تبدیل شده است.
پل صلح یکی از اولین سازه های بسیار مدرن تفلیس است که در سال 2010 افتتاح شده است. پل صلح یک پل عابر پیاده قوسی شکل روی رودخانه Mtkvari است که از فولاد و شیشه ساخته شده است و ریکه پارک را به خیابان اِرِکلهدوم وصل می کند. هزاران لامپ LED این پل 150 متری را هر شب 90 دقیقه قبل از غروب آفتاب روشن می کنند. خود پل توسط معمار ایتالیایی میشل دی لوچی طراحی شده است؛ درحالیکه نورپردازی آن را فیلیپه مارتینو، یک نورپرداز فرانسوی انجام داده است. قطعات این سازه عظیم در ایتالیا ساخته و سپس توسط 200 کامیون به تفلیس آورده شد ولی لامپ ها و نورپردازی آن در محل انجام شده است.
بنای برجسته بعدی آکادمی ملی هنر تفلیس یک موسسه آموزشی واقع در عمارت سابق کوبالاشویلی (Kobulashvili) است. این بنا در اصل توسط معمار گرجی سیمون کلیاشویلی در سال 1902 بازسازی و مرمت شده است. آکادمی ملی هنر یکی از قدیمی ترین موسسات آموزشی سرتاسر گرجستان و منطقه در حوزه هنر می باشد. ساختمان آکادمی ملی هنر تفلیس یکی از بناهای تاریخی و نمونه بارزی از میراث فرهنگی گرجستان است. ویژگی بارز این بنا ترکیب معماری اروپایی و شرقی آن و جاذبه اصلی آن " اتاق آیینه ها" می باشد که توسط استادان هنرمند ایرانی به سبک هنر دوره قاجار ساخته شده است.
ساختمان تئاتر روستاولی یکی دیگر از بناها با معماری شاخص در تفلیس است که در سال 1887 محل تجمع جامعه هنری گرجستان بوده است. معماران روسی و لهستانی کورنا تاتیشف و الکساندر زیم کیویچ، که محل کار و زندگی هر دو تفلیس بوده، طراح و خالق این بنای زیبا می باشند.
ویژگی بارز ساختمان تئاتر روستاولی، پنجره های عریض مزین شده با نیم ستون های بزرگ و ردیفی از اتاق های بزرگ، اتاق های زیر شیروانی بلند با پنجره های گرد و یک ایوان ورودی در سمت پیاده روی خیابان می باشد. در طراحی ساختمان تئاتر روستاولی از عناصر زیادی مربوط به سبک روکوکو (Rococo) استفاده شده است. در زیرزمین ساختمان، رستورانی به نام کیمریونی قرار گرفته است که قبلا محل ملاقات بسیاری از هنرمندان و شاعران محلی بوده است. دیوار های ساختمان تئاتر توسط هنرمندان مشهور گرجی ازجمله رادو گودیاشویلی و دیوید کاکابادزه نقاشی شده است. متاسفانه این شاهکارهای هنری در زمان شوروی سابق با سفید شدن دیوارها از بین رفته اند. البته تلاش شده است تا طی یک دوره پروسه مرمت و بازسازی، بخش هر چند کوچکی از این نقاشی ها را برگرداند.
آخرین سازه برجسته در میان ساختمان های تفلیس، ساختمان سابق وزارت راه سازی و ساختمان کنونی دفتر مرکزی بانک گرجستان است. این ساختمان 18 طبقه توسط معماران گرجی جورج چاخاف (Chaokhava) و زوراب جالاگانیا طراحی شده است. ساختمان دفتر مرکزی بانک گرجستان روی تپه ای شیب دار بنا شده است که از غرب به شرق سرازیر می شود. ساختمان شامل دو ورودی برای رفتن به طبقات بالایی و پایینی و چند قسمت مهم می باشد.
این بنا از شبکه ای از اشکال محکم به هم وصل شده تشکیل شده است که در بالای آنها 5 بخش افقی بر روی یکدیگر قرار گرفته اند. سه تا از این بخش ها به عنوان پشتیبان شرقی-غربی در زاویه مستقیم با تپه سازگار شده اند؛ دوتای دیگر در امتداد شیب تپه قرار گرفته اند. ساختمان توسط سه هسته نگه داشته شده است. طراحی ساختمان دفتر مرکزی بانک گرجستان براساس تئوری به نامSpace City (شهر فضایی) می باشد. ایده ای که پشت این تئوری وجود دارد استفاده کمتر از زمین و ایجاد قسمتی در زیر ساختمان است که به طبیعت راه دارد.
